dinsdag 16 januari 2007

Eén nul voor Foster


Als een streep schoot hij langs mij heen richting gang en in één spurt naar boven en weg uit het gezichtsveld. Waar heb ik het over? Onze kat Foster is zeer gewiekst, daar heb ik al eerder over geschreven. Het toppunt van geluk voor hem is buiten bereik van zijn plagerige stiefzuster te blijven en dat doet hij door zich te verstoppen hoog in de boekenkast of door op onze 1,80 cm hoge koelkast te springen. Van daaruit kijkt hij minzaam op ons plebs neer. Hij zit daar dan heel stilletjes totdat ie door ons ontdekt en onder luid protest weggehaald wordt. Toch zien wij triomf in zijn ogen want we hebben namelijk nog steeds niet kunnen ontdekken hoe hij dat nu precies doet. We hebben al spullen op de rand van de koelkast geplaatst maar daar springt hij gracieus overheen. Nu hebben we zijn vermoedelijke ‘take off ‘ basis geblokkeerd met twee reuzenkaarsen maar Foster laat zich niet kisten of aan de grond houden door een paar kaarsen. Nu heeft de Foster zijn zinnen gezet op een rustige plek achter de kamerdeur. Zwaar verboden terrein voor de katten, dus hoogst interessant in zijn ogen.

Nu komen Maxim en ik niet uit een ei en doorzien we zijn plannen om de gang in te schieten al snel. Maar sinds vandaag heeft Foster een nieuwe tactiek welke we nog niet kunnen pareren.

Als wij de kamerdeur opendoen schuiven we vrijwel gelijk onze voet in de opening waarna het been en de rest van ons lijf volgt, zo ‘schuiven’ wij zijwaarts tussen deurpost en deur de kamer in of uit. Nu heeft Foster vandaag blijkbaar ontdekt dat een fractie van een seconde voldoende is om tussen de voet en de deur door te glippen naar het summum, wat dat ook moge zijn.

Het is vrijwel zinloos om achter hem aan te rennen, hij is zoveel sneller. Dat blijkt tevens de oplossing. Doordat we niet gelijk achter hem aanrennen is voor Foster de lol van het verboden terrein verkennen al gauw voorbij. Bij de eerste beste gelegenheid dat de kamerdeur weer opengaat, rent hij gauw naar binnen en loopt hij een ere rondje voor mijn neus over de eetkamertafel om vervolgens flink klepperend de keuken te verlaten door het kattenluikje.


-ZUCHT-OK, Foster wint.

1 opmerking:

Anoniem zei

Hoe is het mogelijk, geen, ikzeg GEEN reactie te krijgen op zo´n aantrekkelijk logje. Zo leuk trouwens dat ik hier nog op kan schrijven.. Net kwam die goeie oude Fiebs voorbij..